Meerval.nl

Donderdag 22 februari 2013 eindelijk de dag van vertrek, waar we zo lang hebben naar afgeteld.
’s Morgensvroeg omstreeks 5.00u staat Niels met een big smile voor de deur. Na het inladen van de spullen en het afscheid nemen van onze vrouwen gaat het eerste stukje van de rit naar Tom.
Daar aangekomen snel spullen ingeladen en met een overvolle wagen kon de reis naar Italië beginnen.

Na een zeer vlotte rit stonden we omstreeks 17.30u in het besneeuwde Torricella de Sissa .
Aan de haven, waar we normaal gingen overnachten, hebben we even gebeld naar onze visgids Mario die ons na tien minuutjes kwam verwelkomen.
Aangezien de onvoorziene winterse toestanden mochten we in de woning van Mario overnachten i.p.v. in het havenhuis.

Daar hebben we een gezellige avond gehad en natuurlijk samen met Mario de aanpak voor de komende 3 dagen besproken.

Na een goede nachtrust stonden we ‘s morgens te popelen om te gaan vissen.
Het plan was om met 2 boten stroomopwaarts te varen tot aan de stek waar we ons kamp zouden opslaan om gedurende de avond en nacht de meerval te belagen.
Eenmaal aan die stek hebben we de boot met de bivy’s en alle kantvismateriaal vastgemaakt en konden we beginnen met vissen.

Verticalen was het plan en ook de uitdaging waarvoor we gekomen waren.
Bij ons in België ook al zeer vaak in de praktijk gebracht, maar los van een paar aanbeten nog niets kunnen verzilveren, wat op de duur toch een beetje aan het zelfvertrouwen knaagt.
Maar aangezien onze gids Mario wel vertrouwen had in het verticaalgebeuren begonnen we dus
met volle moed en vooral veel goesting aan onze eerste drift op de Po gewapend met een verse aasvis aan een loodbol van 150gr, wat toch wel nodig was aangezien de rivier toch vrij hard stroomde.

Bam, na nog geen 2 minuten gierde de slip van mijn Finn nor met volle teugen. Alleen jammer dat het geen vis was maar vastgehaakt aan de bodem, wat we trouwens in de loop van ons weekend meermaals mochten ervaren.

Na ongeveer een uurtje vissen hoorden we plots Tom roepen:” Ja beet!” en idd, met een kromme hengel en een ratelende slip stond Tom de eerst vis van onze trip te drillen.
Een korte maar stevige dril was het, waarna de vis van 1m28 mocht poseren voor de camera.
Yes! Euforie alom in de boot, onze 1ste verticaal meerval was een feit.

Nadat we de vis weer in zijn natuurlijke habitat hadden vrijgelaten, had ons vertrouwen in het verticaal vissen weer een flinke boost gekregen.

Na deze super start hadden we voor de rest van de dag verticalend geen vis meer kunnen vangen.
Omstreeks 17.00u waren we weer aangekomen aan onze boot met de spullen voor de kantvisserij.
Alles lag er nog netjes en onberoerd bij, net zoals we het die ochtend hadden achtergelaten, iets wat bij ons in België mss toch net iets minder te vertrouwen is.

Nu was het ook wel zo dat wij op die drie dagen vissen geen enkele levende ziel zijn tegengekomen, waarschijnlijk dat de sneeuw en de koude daar wel voor iets tussen zaten.

Nu was het tijd om de lijnen uit te varen vooraleer het donker werd.
Na een kwartiertje stonden er drie stokken fier recht met een sierlijke buiging richting de steenmontage waarmee we die avond en nacht zouden vissen.

Toen begon het echte zwoegen pas! Aangezien we beneden aan de oever geen plaats hadden om onze bivy’s op te stellen, waren we genoodzaakt om alles zo’n 4meter hogerop te sleuren naar een vlakte waar we wel de nodige ruimte  hadden.

Dus na het met een schep uitgraven van een geïmproviseerde trap kon alles naar boven en hebben we daar onze kampplaats opgezet.

Snel nog wat “droog” hout gaan zoeken in het besneeuwde landschap, want een kampvuur mocht uiteraard niet ontbreken voor de gezelligheid, maar zeker ook om onze koude handen wat te verwarmen.
Wat een prachtig stek, zo een 4 à 5 meter hoger dan de rivier met zicht op onze stokken voorzien van breekstaafje en trilling sensor. Puur genieten!

Omstreeks 19.30u, net op het moment dat mijn eten warm genoeg was om eraan te beginnen,
hoorden we de beetmelder en zagen we dat de hengel van Niels krom werd getrokken.

Zo snel als het ging holde Niels naar beneden en met een goeie ruk zette hij de haak.
En zo was de tweede meerval van de dag met een lengte van 1m70 een feit.

Ook deze vis mocht weer voor het nodige beeldmateriaal zorgen en nadien rustig weer wegzwemmen.

Na het handengeklap en de vreugdekreten snel weer de lijn beazen en terug uitvaren.

Nadat we met z’n allen weer boven waren geklommen, hebben we nog wat nagenoten aan het kampvuur van onze 1ste succesvolle visdag.

Omstreeks 6.30u werd ik als eerste wakker met het gevoel alsof ik 2 ledematen miste.
Mijn voeten voelden namelijk net aan alsof ik 5 uur in water van 1 graad met de bellyboat had liggen peddelen.

Snel mijn schoenen aangetrokken en na een kwartiertje was er weer gevoel in de tenen en maar net op tijd, want toen ik de rest aan’t wakker maken was rond 7.30, krijste vanuit het niets de beetmelder weer.

Ditmaal was het de stok van Tom die doorboog. Omdat ik de enige was die al schoenen en kledij aanhad, spurtte ik naar beneden en haakte de vis. Na enkele ogenblikken stond Tom ook beneden en kon hij de dril overnemen.

Ook ditmaal was het weer een mooie vis van 1m63 die even voor model mocht spelen.

Wat een heerlijke start weer van een nieuwe visdag.

Nadat we de stek weer netjes hadden opgeruimd en alle spullen weer in de boot hadden geladen konden we het water op om een dagje te verticalen.

De rest van de dag bleef het akelig stil onder de boot. In de namiddag begon het steeds harder en harder te sneeuwen met daarbij een opstekende ijskoude wind. Pas rond de klok van 16.00u kreeg Niels een aanbeet op zijn aasvis maar helaas loste deze vis en gebeurde er verder ook niets meer.

Op advies van onze gids hadden we besloten om de volgende nacht toch maar niet buiten te slapen.
Aangezien het weer er alleen maar slechter op werd, was dit ook de beste beslissing.

Na het oppikken van de boot met het materiaal zijn we naar de haven gevaren waar we doornat van de sneeuw zijn toegekomen en dan is het toch wel even doorbijten wanneer je, drijfnat, moe en koud nog alle spullen, een met 15 cm sneeuw bezaaide trailerhelling, op moet sleuren.

Aan de woning toegekomen hadden we alles wat moest drogen voor de volgende dag een warm en droog plekje gegeven. Intussen had onze gids Mario voor een verrassing gezorgd en konden we aan tafel om te genieten van een lekkere, echte Oostenrijkse worst. Echt heerlijk na een vermoeiende visdag in toch wel vrij extreme omstandigheden.

Ook die avond hebben we weer gezellig doorgebracht met visverhalen, de nodige Duvelkes en een nieuw plan voor onze laatste visdag.

Na een goede nachtrust opnieuw vroeg uit de veren en al snel stonden we weer aan de oever van de Po.
Vandaag een andere aanpak, we voeren naar een stek waar met de steenmontage weer 3 hengels uitzetten. Tom en ik bleven op deze eerste stek aan de kant en Niels ging mee met de gids om al verticalend de meerval achter de snorharen te zitten.

Vandaag was het gestopt met sneeuwen en de wind was wat gaan liggen , dus nu was het toch wel een stuk aangenamer om aan het water te vertoeven.

Na een paar uur op deze stek gevist te hebben, zijn Niels en onze gids ook zonder enig teken van leven weergekeerd. Op naar een volgende stek, weer de lijnen uitgezet en ditmaal was ik het die mee ging verticalen en bleven Tom en Niels aan de kant. Op een zeer modderig stukje oever waar net genoeg plaats was om 2 stoelen en 3 lijnen te zetten.

Na eerst driftend een paar stukken te hebben afgevist, voeren we naar een brug waar Mario de boot aan 1 van de brugpijlers verankerde. Hierdoor konden we rustig deze stek uitkammen.

Ondertussen verscheen ook plots degene die we al een paar dagen gemist hadden. Eindelijk brak de zon door het wolkendek en wat deed dit deugd.

Precies alsof ook de vissen hierdoor werden wakker geschud, kreeg ik al vrij snel een flinke dreun op mijn hengel en even later was ook mijn 1ste Po vis al verticalend binnen.

Met een lengte van 1m21 , niet de grootste maar wel 1 van de vissen waar ik het meeste voldoening uit gehaald heb.

Superblij verder vissend krijg ik na een kwartiertje een tweede dreun op mijn aasvis, even contact met de vis maar helaas bleef deze niet hangen.

Op dat ogenblik krijgt Mario een telefoontje van Tom: er is ook daar vis gevangen.

We snellen naar de onze kompanen toe waar de vis al vakkundig gestringerd door Niels in het water ligt.
Ook zij hadden in die korte tijdspanne van max. 2 uur 1 vis  gelost en deze mooie vis gevangen.
Had de plotse doorbraak van de zon er toch iets mee te maken?

Eenmaal de vis in de boot lag, kon het bijna niet anders dat dit zeker de grootste tot nu was en met het meetlint dat eindigde op 1m93 was het overduidelijk.

Even met de vis naar de overkant want op deze stek was geen plaats om foto’s te nemen.

De gids nam daar de foto’s en de sneeuw op de achtergrond maakte het toch net dat tikkeltje specialer en mooier. Ook hebben we dankzij Richard van Fish Inn mooie beelden kunnen vastleggen met de Go Pro waarvoor nogmaals dank.

Nadien was het de beurt aan Tom om te verticalen en hebben Niels en ik de kantlijnen bewaakt.

In die laatste uren was het zo deugddoende zonnetje alweer verdwenen en ook onze vrienden “de silures” lieten het verder afweten, maar voor ons was deze 3daagse al meer dan geslaagd.  Met 5 mooie vissen, een ervaring rijker en een mooie tijd met vrienden onder elkaar, waar kan je als visser nog blijer van worden. @ Tom( en zo heeft alles een einde behalve een worst, die heeft er twee)

Groeten uit België van Gert, Tom en Niels.