Tegen alle verwachting in…..
Afgelopen weken ben ik een aantal keren richting de maas gegaan in de hoop nog een mooie vis te strikken in dit warme Decemberweer. Door de aanhoudende regen verwachtte ik een hogere waterstand en dito afvoersnelheid, hetgeen in mijn visie de vis wel zou activeren i.c.m. de aanhoudende warmte.
Op een Dinsdagavond zou het dan gaan gebeuren….
Tot de tanden gewapend arriveer ik op een potentiele stek waar mijn verwachtingen meer dan juist bleken….een kolkende rivier waar je u tegen zegt ligt voor mijn neus. Op mijn telefoon zoek ik naar waterdata en lees dat de afvoer hier op dit moment 1300m3+ per seconde bedraagt. Kortom een kilo lood stuitert heerlijk eenvoudig over de bodem hetgeen de visserij onmogelijk maakt. Mijn lijn hangt na 10 seconden vol herfstbladeren en takken waar je met gemak een GFT-container mee kunt vullen. Over de bellyboat denk ik niet eens na, gewoonweg geen veilige optie.
In de zomermaanden maak ik vaak gebruik van waterdata om wat pieken in de stroming mee te pakken. Dit is in het winterseizoen op de Maas helaas vrijwel zinloos. De (grens)Maas is een typische regenrivier waarin de stroming en waterstand zeer variabel kunnen zijn. Op veel rivieren kun je een verwachting zien wat de stroming in de komende dagen gaat doen. Op bijvoorbeeld de Rijn kun je zo heel goed zien wat er de komende dagen wordt verwacht. Deze verwachting is vrij accuraat omdat een hoogwatergolf in Duitsland wordt gemeten en het ongeveer 2-3 dagen nodig heeft ons Nederlands rivierenstelsel te bereiken.
Op de Maas ligt dit toch net iets anders, althans wat betreft de grensmaas..
Als het langere tijd heeft geregend in de Ardennen raakt de grond daar verzadigd van vocht. Dit heeft het gevolg dat de grond minder water opneemt en er dus relatief gezien meer water in de beken en rivieren terecht komt. Door het grote verval van de Maas en de relatief korte afstand die het aflegt voordat het onze grenzen bereikt wordt de voorspelling stukken lastiger. Het water uit de Ardennen heeft ongeveer 45 minuten nodig om onze visgronden te bereiken……Gevolg: 1 flinke plensbui kan je vissessie in het water gooien…
Donderdag 17 December wordt er prachtig weer voorspeld!....Snel schuif ik wat met personeel zodat deze baas alsnog een poging kan gaan wagen. De stroming ligt rond de 400m3 per seconde en in de Ardennen blijft het op een bui na droog, dit moet gaan lukken! Als ik Maastricht bereik geeft de thermometer in mijn auto 19 graden aan…da’s niet mis voor een Decemberdag! Eenmaal aangekomen op de beoogde visgronden zie ik dat het water nog steeds hoog staat maar dat het met de stroming redelijk te doen is.
Ik tuig mijn hengels op om wat aasvis te vangen en heb nog wat inktvis mee mochten de vangsten tegenvallen. De visserij is taai en slechts 2 kleine grondels weten mijn haak te vinden. Door de hoge waterstand komen de bomen een stuk dichterbij en ook de draadmatten die de oevers beschermen tegen erosie staan onder water. Gevolg is dat ik constant vasthang en mijn materiaal wordt weggevreten. Als ik mijn vaste stok even neerleg schiet de dobber onder en een flinke brasem geeft acte de presénce. Het is een enorme deurmat en twijfel of het wel zinvol is dit enorme ding als aas te gebruiken. Ik besluit dat het erop of eronder is….als ik hier een meerval op krijg zal het in ieder geval een beste zijn!
Ik hang mijn leefnet in het water en ga mijn bellyboat opbouwen en meervalhengels optuigen.
Als ik de auto uitlaad ontdek ik dat ik mijn nieuwe kwakhoutje weer naar de vaantjes heb geholpen en ik mor en scheld wat op mijzelf…chaotische lompe boer. Als ik 20 minuten later arriveer aan het water is het water ruim 1,5 meter gezakt en ik zie mijn leefnet met monsterbrasem op het droge liggen. Snel hang ik deze weer in het water in de hoop dat er nog leven in de deurmat zit.
Aan 1 hengel hang ik een klonkteaser met reepjes inktvis vergezeld door de 2 kleine grondels…aan de bijhengel hang ik de brasem onder een dobber maar heb er niet echt veel vertrouwen in. Eenmaal te water voel ik de zakkend rivier enorm aan me trekken en ik heb de grootste moeite om deze stroming te bedwingen. Na een intensieve trappelsessie weet ik gelukkig de keerstromen van de stuw te bereiken, als je eenmaal deze carrousel weet te bereiken kun je redelijk eenvoudig in de buurt van je auto blijven…wel zo handig als je alleen bent!
Het kwakhout had ik met Duck tape en een stuk ijzerdraad weer gereanimeerd, maar het werkte uiteraard voor geen meter. Ik besloot dat het beter was om dan maar de bodem af te struinen en ik liet mijn dobbermontage ook nog wat dieper lopen. Als ik door een keerstroom richting een snelstromend stuk wordt gezogen moet ik vechten tegen de stroming om niet meegetrokken te worden. Mijn dobber ging even onder maar ik dacht aan die deurmat die waarschijnlijk door de stroming werd meegesleurd zoals wel vaker gebeurt hier.
Plots begint de dobber weer te stuiteren en als ik de beugel open wordt de lijn bruut uit mijn handen gerukt. Ik laat hem even aflopen en klap de beugel dicht. Met een enorme noodgang krijg ik een beuk op mijn hengel welke beangstigend krom trekt. Ik denk weer even terug aan het formaat brasem en besluit dat dit een beste vis moet zijn. Snel stel ik de slip wat losser in en meters lijn vliegen van mijn molen. Ik realiseer me plots dat de stroming weer flink is toegenomen en een blik naar de kanten bevestigd mijn vermoeden. De verloren meter waterstand staat weer op het pijl van aankomst. Ik besluit dat het in het belang van mijn eigen veiligheid beter is de vis naar de kant te dirigeren en het laatste stuk van de strijd vanaf de oever te beslechten. Helaas betekend dit nog 120 meter trappelen met een beste vis aan de lijn.
De vis blijft steeds weer richting de bodem duiken maar doet dit gelukkig tegen de stroming in.
Als een buitenboordmotor maak ik hier dankbaar gebruik van en langzaam komt de oever in zicht.
Als ik de vis naar boven weet te dirigeren en hij even langs mijn bellyboat komt zwemmen ben ik in alle staten…mijn vermoeden wordt bevestigd...dit is een monster!! De vis besluit er genoeg van te hebben een duikt weer de diepte in waarbij tientallen meters lijn van mijn spoel verdwijnen. Als ik langzaam de oever bereik realiseer ik me dat hier normaal gesproken een paar enorme betonblokken op het droge staan. Een horrorscenario met een doorgeschuurde lijn passeert de revu!
Al vechtend tegen de enorme stroming besluit ik de vis eerst wat te vermoeien voordat ik het risico neem en hem langs de blokken dirigeer. Stuntelend met de flippers aan mijn voeten weet ik de vis langs de obstakels te dirigeren als hij besluit terug te keren naar het open water. Ternauwernood weet ik te voorkomen dat het horrorscenario alsnog werkelijkheid wordt. Ik weet mezelf te bevrijden uit mijn belly en me te ontdoen van de zwemvliezen. Om geen tijd meer te verliezen grijp ik het enorme dier zonder handschoen in zijn muil en met een staartslag laat hij blijvende sporen na op mijn blote handen….het deert me niet.
Snel gris ik de camera uit een zijvakje en stel te timer in (10sec)…op goed geluk probeer ik het dikke monster binnen deze tijd te positioneren en voor de zekerheid herhaal ik dit proces nog een keer. Het meten verloopt wat onhandig daar ik de vis steeds in het water laat. 190…192???....ik rond het af op 189 cm waarmee ik mijn lage landen pr al behoorlijk uitbreid. Bovendien hou ik wel van uitdaging en blijft er nog een doel over onder de 2 meter grens….en van dikdoenerij ben ik al helemaal geen fanaat! De vis is nog steeds enorm actief en uitzonderlijk sterk en dik…een echte winterwaller! Nog voordat ik de vis netjes kan positioneren besluit hij zelf om te draaien en weer te vertrekken richting de diepe gronden. Ik blijf in een rush van euforie achter met een enorme grijns op mijn bakkes die er niet snel vanaf zal gaan! Wat een geweld vanuit je bellyboat….mooier als dit kan toch bijna niet!
Een blik op de telefoon verteld mij dat het pas 19 uur dus dit betekend nog meer potentieel succes vanavond. Ik leg de inktvis alvast klaar op mijn plateau en stap weer in mijn bootje. Als ik mij afzet voel ik direct dat de stroming weer sterker is geworden maar in mijn euforie heb ik geen oog meer voor gevaar. Door wat onhandig gestuntel in de stroming ontdek ik dat mijn inktvissen door moedertje maas zijn opgeslurpt hetgeen betekend dat ik geen aas meer heb voor mijn bijhengel. Ik vis nog even door als ik merk dat de stroming blijft toenemen….toch een flinke bui in de Ardennen? Ik moet enorm hard trappelen en besluit weer richting de oever te gaan…de plek waar ik juist nog mijn vis in de ondiepte hield staat inmiddels 1m onder water. Als ik naar het water kijk besluit ik dat ik toch beter kan afdruipen….tegen dit natuurgeweld kun je beter niet gaan strijden….ik schat in dat moedertje Maas deze strijd zal gaan winnen. Rouwig kan ik er niet om zijn…met zo’n mooie vangst in de 2e helft van December voel ik me koning te rijk.
Ik kijk nog even mijmerend naar de kolkende rivier en bedenk me hoeveel moois moedertje Maas me in 2015 al heeft gebracht. Pas sinds dit jaar ben ik echt intensief en gericht gaan vissen naar meerval op onze eigen bodem…en zeker niet zonder succes! Vele vooral korte sessies vanwege tijdgebrek…maar daardoor wel meer overwogen als voorheen. Ik “plons” niet meer op goed geluk ergens mijn aas uit maar probeer het water te lezen en mijn interpretatie hiervan te vertalen in plekken waar ik de Silures Glanis verwacht. Ook het schrijven over mijn visserij heeft zich gestaag ontwikkeld en biedt hierdoor ook weer extra inzicht in mijn eigen doen en laten. Ook waardering is hiervoor maakt dat ik steeds meer plezier krijg in de visserij en het schrijven hierover. Mooie kers op de taart wat het schrijven betreft, is dat ik vanaf 2016 zal gaan schrijven voor deze website…de plek waar ik voorheen mocht smullen van andere vissers en hun avonturen. Mannen waar je enorm tegenop keek en enorm veel waardering voor had…zo zie je maar….met wat goede inzet en verdieping kan ieder visser groeien en ontwikkelen en daarmee zijn eigen succes op gang helpen.
Graag geef ik daarom iedereen voor 2016 de wens mee om je meer te verdiepen in je hobby. Lees, kijk en vraag veel…..maar ga vooral op pad, trek lering uit je falen en successen en ga met anderen mee op pad. Sporadisch geluk kun je hebben…maar kennis, doorzettingsvermogen en passie vertalen zich uiteindelijk in een blijvend en structureel succes. Iedereen fijne feestdagen gewenst met ronde buikjes en voor 2016 veel visplezier en wijsheid.
Rogier