Taaie tijden…..
Op weg naar huis bedenk ik me dat ik me ga revancheren op moedertje maas, bij ons thuis ziet het weer er op dat moment veelbelovend uit en de watertemperatuur loopt gestaag op en de stroming is vrij stabiel, kortom haast ideale omstandigheden om de meerval te gaan belagen.
Helaas bleek moedertje natuur andere plannen te hebben als mij….
Ik plande vlak achter elkaar meerdere korte sessies in met de bellyboat om succes te vergroten waarbij ik ook andere vissers uitnodigde om eens kennis te maken met het vissen op de silures glanis. Regen, hagelbuien en vallende temperaturen maakte dat de watertemperatuur in enkele dagen een vrije val maakte en zoals wel algemeen aangenomen wordt betekend deze verandering vaak dat de meerval haar kaken stijf op elkaar houdt. 8 sessies volgde waarbij het enorm stil bleef…heel stil!....slechts bij 1 sessie lukte het een van mijn medevissers een meerval aan de haak te krijgen. Ook deze dag werden we geteisterd door enorme hagelbuien bij koud water, maar desondanks wist Ronnie een leuke meerval te haken. Enig verschil met de andere sessies was dat dit niet op Maas plaatsvond.
We zijn inmiddels 1,5 maand verder als de watertemperatuur eindelijk lijkt te gaan stijgen, in enkele dagen klimt de thermometer flink omhoog. Maar jammer genoeg blijkt niet alleen de temperatuur te stijgen….door een aanhoudende regenval wordt moedertje Maas met de dag woester en is het met de bellyboat geen doen meer. Ik plan nog een aantal statische sessies op de grensmaas maar kan door de stroming met mijn bellyboat mijn aas niet positioneren waar ik de vis eigenlijk verwacht. Het resultaat laat zich dan ook weer raden…..`
Ik plan samen met Marcel nog een dag vissen met de boot, we gaan naar een van de hoger gelegen stuwvakken in Belgie waar de stroming wat milder is op dat moment. We weten beide een leuk meervalletje te vangen maar echt los gaat het niet. Zo zit je dan eind mei lekker te vissen met je winterjas en muts aan! Een week later keren we terug maar blijkt de stroming ook hier enorm aangetrokken in enkele dagen. Wat we ook uit de kast trekken we vissen ruim 15 uur zonder enig resultaat….als we huiswaarts keren zie ik de dag erna op het nieuws dat vlak na ons vertrek in deze omgeving enorme regenval modderstromen en wateroverlast heeft veroorzaakt en zelf een dode valt te betreuren. Gelukkig bleven we niet een uurtje langer en wisten wij daarmee deze dans te ontspringen.
Het begint langzaam te knagen aan mijn vissershart…het weertype lijkt nog even aan te gaan houden en het hoge water ook. Langzaam druipen berichten binnen over vissers die op andere wateren juist wel succes beginnen te boeken. Er zijn natuurlijk vele opties om bij hoog water goed te kunnen vissen maar helaas biedt het Zuid Limburgs stukje maas wat minder van deze opties…kribvakken zijn er niet en de weinige overstromingsgebieden (waar je nu echt goede resultaten kunt behalen) zijn nagenoeg onbereikbaar. De maasplassen zijn natuurlijk wel een optie maar deze trekken mij wat minder als het vissen op de rivier zelf.. Gezien mijn boot momenteel wordt gereviseerd ben ik aangewezen op mijn bellyboat en dat is nu nagenoeg niet te doen.
Ik speur via google maps nauwgezet de grensmaas af als ik op een verbreding inzoom waar ik wat hoogwater-mogelijkheden zie! Ik besluit dat het dan maar direct moet gaan gebeuren! Ook al moet ik morgen werken besluit ik een statische sessie te doen in de nacht, morgenvroeg maar snel inpakken en via de douche naar het werk racen.
Zogezegd sta ik enkele uren later naast mijn auto en laad ik mijn zelfgebouwde viskar vol. Na 2 km slepen sta ik boven op een dijk waar niet echt een pad naar beneden gaat. Voorzichtig gooi ik mijn spullen 1 voor 1 het afgrondje naar beneden en klauter er later zelf achteraan. Hmmm….morgenvroeg moet ik hier ook weer naar boven!@? Een sessie met levend aas was het plan al heb ik geen aasvis, deze moet ik dus nog gaan vangen! Eenmaal op de beoogde stek aangekomen moet ik nog even wat snoeiwerk verrichten daar ik midden in het struikgewas bivakkeer. De Maas stroomt hier toch nog redelijk woest maar ik besluit er maar het beste van te maken. Door mijn stugge hengels breekt bij ieder aanbeet mijn onderlijntje en ik besluit er maar 1 van gevlochten lijn te maken, al snel krijg ik weer beet en een enorme brasem doemt op, aha!...dit verklaart de kapotte onderlijnen. Met enige weemoed denk ik even terug aan mijn sessie in December waar ik op zo’n deurmat een mooie meerval ving van 189cm en besluit dat het ook nu weer alles of niets moet worden. Ik vang nog 2 deurmatten als ik besluit de lijnen uit te varen daar het al begint te schemeren. Ik besluit een vis in de stroming te leggen met een onderwaterdobber en eentje slechts 7-10 meter verder aan een struik af te spannen.
Als ik de vis in de stroming positioneer moet ik trappelen als een meikever om niet te ver af te drijven. Dit is een 2e stroomnaad welke in de verbreding is uitgesleten en ik bedenk me dat het hier aanzienlijk minder hard stroomt als in de hoofdstroming…wat een natuurgeweld. Als ik de oever weer bijna bereik voel ik een van mijn zwemvliezen uitglijden en voor ik het weet lig ik te spartelen met slecht 1 vin aan mijn poot, maar desondanks bereik ik de oever in veiligheid. Ik weet dat het link is maar ik moet en zal mijn 2e vis ook positioneren welke gelukkig dicht aan de oever komt te liggen. Alsof de duivel ermee speelt glijdt ook mijn laatste vin van mijn voet als ik de struik bereik. Snel grijp ik me vast aan de takken van de stuik en monteer ik mijn breeklijn. De hooflijn geef ik wat ruimte in de stroming zodat ik mezelf via het struikgewas naar de oever kan manoeuvreren. Ik plaats de hengel in de steun en gelukkig heeft de hoofdlijn zich niet verward met het struikgewas zodat ik de montage mooi op spanning kan brengen. Het struikgewas wordt met vlagen hard naar onder getrokken door de enorme brasem die het duidelijk niet eens is met de situatie waarin hij beland is. Kort nadat ik weer even zit bij te komen van het avontuur op het water krijg ik een appje van mijn lief: of ik weet dat code oranje is afgegeven voor Limburg. Ik sus haar door te zeggen dat er tegenwoordig nogal rap met codes wordt gestrooid en het meestal wel meevalt, kortom ik blijf lekker liggen hier!
Laat op de avond begint de wind plots enorm aan te trekken. Enkele minuten later breekt de hel los! Enorme rukwinden, hagelbuien en slagregens met bliksem zetten mij volledig op scherp. De oever waar ik kampeer veranderd in no time in een enorm modderbad terwijl hij maar een kleine meter breed is. Takken vliegen over mijn tent en achter mij kraakt een grote boom plots wel erg hard. Ik spring overeind en sprint mijn tentje uit…de boom hangt vervaarlijk door boven mijn tent en ik wacht maar af in de stromende regen. Enkele minuten later gaat mijn telefoon terwijl de storm hier alweer wat afneemt. Mijn liefje belt me in lichte paniek op…het oog van de storm hangt inmiddels boven ons huis en ze realiseert zich dat ik hierin lig onder mijn parapluutje. Je moet nu naar huis komen klinkt het aan de andere kant. Terwijl ik naar de rivier kijk waar inmiddels heel wat afgebroken bomen voorbij drijven lieg ik haar voor dat het hier wel mee valt. En vertel ik haar (de waarheid) dat het onveiliger is om nu te gaan lopen naar de auto en dat ik veilig ben in mijn tentje. Na een tiental minuten weet ik haar te kalmeren en is de storm inmiddels ook thuis ver overgewaaid. Ik kruip terug in mijn tent en val rond 2 uur in een diepe slaap.
Om 4.15 uur hoor ik mijn beetmelder schreeuwen en als ik met een half oog naar buiten kijk staat mijn afgespannen hengel zo krom als een hoepel te stuiteren in haar steun. Onder de struik zie ik nog een flinke kring in het water waar zojuist nog de brasem zwom. Half slaapdronken glibber en glij ik richting mijn hengel. Onder mijn schoen hangt inmiddels een plakkaat modder van ruim 5 cm dik. Moeizaam krijg ik de hengel uit de steun gepakt terwijl de vis volle gas tegen de stroming inzwemt…wat een geweld! Het is geen hogere wiskunde om je te bedenken dat dit een vis van respectabele afmeting moet zijn!! Niet iedere vis trekt zo’n bezemsteel krom tot in het handvat tegen de sterke stroming in! Door de korte oever en de hoeveelheid blubber kan ik niet echt fatsoenlijk aanslaan met mijn slaapdronken kop en ik ga er min of meer wel vanuit dat de vis goed gehaakt is op de 0,40 breeklijn. Als ik nu te veel tegendruk geef wordt ik simpelweg getrakteerd op een baantje zwemmen hetgeen niet echt verstandig is met deze stroming. Met alle kracht die ik kan en durf te geven probeer ik de vis te blokken terwijl deze volop door mijn dichte slip heentrekt. De vis geeft ook alles wat ie geeft en blijft ongehinderd tegen de stroom inzwemmen. Even maak ik me ongerust daar de lijn langzaam om een struik dreigt te lopen als plots de druk wegvalt. Als een malle draai ik mijn lijn binnen daar ik nog denk dat ie van richting veranderd en mogelijk naar me toe zwemt. Maar als ik de dobber, wartel en vervolgens mijn lege haken zie weet ik dat het gedaan is met de pret. Teleurgesteld pleur ik mijn hengel in de blubber en plof ik neer op mijn stretcher. Langzaam dringt het besef tot mij door wat er nu eigenlijk allemaal gebeurt is en dat dit waarschijnlijk een recordvis is geweest. Ik probeer te analyseren wat er nu eigenlijk mis is gegaan…ik gebruikte een afwijkende montage met enkele haken….ik kon niet nogmaals de haak zetten…..ik gebruikte waanzinnig grote aasvissen. Maar mijn conclusie was eigenlijk even eenvoudig als ook zuur….de combinatie van factoren leidt meestal tot ongeluk en ook nu zal het niet anders zijn.
Als ik 3 uur later terug naar huis rijd heb ik het gevoel door een oorlogsgebied te rijden…wegen liggen vol modder en omgewaaide bomen en afgebroken takken. Er blijkt precies boven dit gebied een supercell te zijn ontstaan…het type weer dat in andere klimaten orkanen veroorzaakt! Niet echt een weertje om te gaan kamperen volgens weerman Piet!! ;-)
Een week later ga ik nogmaals terug om te kijken of ik weer beet kan krijgen hier, maar helaas is de stroming afgenomen, het water gezakt en blijft het een stille nacht waarin ik wel heerlijk slaap! Als ik een tak afbreek van de boom die de vorige keer zo kraakte breekt hij volledig af en valt precies naast de plek waar ik vorige week kampeerde…oeps!....hier heb ik de vorige nacht blijkbaar toch geluk gehad! Voor dit moment kloppen de omstandigheden dus helaas niet meer wat betreft deze stek…maar ik weet nu wel wat ik bij een volgende hoogwaterperiode ga doen….ik weet dan waar haar huis woont!
Inmiddels is de rivier weer stabiel en stroomt ie wat rustiger….benieuwd of dit meerval oplevert?
Stay tuned……..Groetjes Rogier