Meerval.nl

Eindelijk. We zitten in de auto op weg naar midden frankrijk. Dezelfde reis als vorig jaar, toen we na 1 dag terug moesten wegens ziekte. Nu heeft de teleurstelling plaats gemaakt voor een gezonde spanning, we gaan de hele vakantie vanuit de bellyboat vissen!. Op meerval!

Er is genoeg materiaal meegenomen om op vrijwel elke situatie in te kunnen spelen. De voorkeur gaat uit naar driften, dat doen we het liefst, maar er gaat ook gevist worden met kwakhout en met een boeienmontage en later zullen we ook nog met onderwaterdobbers vissen.
Het doel is lekker ontspannen vissen, veilig terugkomen en hopelijk ieder een meerval vanuit de bellyboat te vangen. Ik ga met de vertrouwde Mac DLX2, Ruud heeft de Mac Adventure aangeschaft voor we vertrokken zijn en na een paar meervalletjes op de maas te hebben gevangen als test, heeft hij er het volste vertrouwen in.

Al lekker warm gevist in Nederland in de weken voorafgaand aan de visvakantie

Onze uitvalplaats is een van de vele campings die langs de rivier te vinden zijn. Daar staat in een grote tent alles veilig opgesteld en kan gekookt worden en een dagelijkse douche genomen worden. Van daaruit zullen we met de auto een aantal voor ons bekende en minder bekende stekken aandoen, deze mobiliteit blijkt later een succes. Tevens kunnen we een aantal nachten de camping verlaten en aan het water doorbrengen ( doorvissen) omdat er nog een paar extra kleine tenten zijn meegenomen. De camping zelf is bekend onder vissers en de stukken rondom de camping zijn dan ook drukbevist, eerder werd dit opgelost door met de boot een halfuur volgas te varen naar verder gelegen stukken, nu zal die afstand met de auto afgelegd gaan worden. Het zal nog een heel gesjouw blijken.
Na aankomst zijn we  aasvissen (25 zeelten) gaan kopen en een hapje gaan eten en als alles opgezet is, wordt er bewust niet gevist, maar nog een kilometer of 30 rondgereden langs de oever van de Saone . We zien bovenstrooms een ander stuk  van de rivier waar we besluiten de volgende dag driftend te gaan vissen. We hebben er voor gekozen om met relatief lichte en korte hengels te vissen, de black-cat vertical jig van 2.10 m voldoet prima. Omdat het niet hard stroomt kunnen we onze aasvissen met een 100 grams dobber en 75 grams lood aan een goede 6/0 haak redelijk subtiel aanbieden. Wel staat er een stevige constante wind waardoor er flink getrappeld moet worden. Op de gekozen stek  vang ik de eerste visdag na een uurtje of 2 de eerste 2 meervallen, elkaar opvolgend binnen 10 minuten. Leuke vissen en opmerkelijk sterk voor hun lengte.

De eerste, na 2 uurtjes vissen..

En de 2e , We zijn los!

Tevens krijgen we allebei een aantal aanbeten op de dauwpieren en de dieptemeter laat genoeg activiteit zien. Hoppa! de nul is er af voor mij en ik drink er s’avonds 1 biertje teveel op, in bijzijn van een aantal buitenlandse medevissers die we hebben leren kennen in de loop der jaren. Het is gezellig, er wordt gelachen maar het wordt laat...De dag daarna moet Frankrijk s’avonds voetballen op het WK. Die kans hebben we mooi aangegrepen door de hele nacht te gaan vissen, want de garde de peche zit toch voor de buis of in de kroeg, dus kans op controle is minimaal. S’middags vissen Ruud en ik eerst nog wat diepe gaten af met kwakhout maar de wind krijgt de overhand en al gauw zijn we afgemat .Vismaat Rob is inmiddels ook gearriveerd op de camping en hij zal 5 dagen meevissen. Na de lange rit besluit hij toch s’nachts mee het water op te gaan om met de dobber te gaan driften en dat wordt snel beloond want binnen een uur weet hij een mooie meerval van ongeveer 170 cm te landen. Goede sport want de dril gaat hard tegen hard en de black cat vertical 1.80 gaat krom tot in het handvat. Voor Rob kan het nu al niet meer stuk, eerste vis uit de BB en meteen een mooie! Deze vis is voor Rob bijzonder welkom na een moeizame trip vorig jaar met hoog water en lage temperaturen waar slecht 1 vis gevangen kon worden. Na een paar foto’s aan de oever gaat deze knokker weer vlot het donkere water in.   We  love it when a plan comes together…

Rob met de eerste na een uurtje vissen

Intussen tijd bemerk ik dat de linkerkant van mijn bellyboat inmiddels aardig slap is, en moet dan ook naar de kant om lucht bij te pompen. De bladder (binnenband) is lek geraakt , juist nu..Godnonde…   Nou ja goed in de gaten houden en gewoon  doorvissen.Voor mij is het een paar uurtjes verder in de nacht raak, met een vis met een geschatte lengte van 160 cm. Het maken van foto´s in het donker vanuit 2 bellyboats blijkt een lastige opgave, waardoor deze vis snel zijn vrijheid terugkrijgt.

Tegen de tijd dat het begint te lichten, hebben we er genoeg van, en gaan we vermoeid terug naar de camping. De harde wind van afgelopen dagen heeft veel energie gekost. Mooie kans om de bladder eens na te kijken met wat zeepsop, en inderdaad er zit een klein gaatje in, wat met een beetje stormsure snel en goed gerepareerd kan worden. Op de camping wordt nog even genetwerkt en we horen weinig positieve vangstberichten om ons heen, we krijgen ook steeds meer bekijks met onze bellyboats en manier van vissen. Waar we eerder graag “low-profile” bleven en contact met andere vissers liever vermijden, zijn we nu wat opener en delen graag onze informatie met andere vissers die we jaarlijks weerzien. Dat was nog een beetje een erfenisje uit de karperscene waar alles in geheimzinnigheid is gehuld. Het is met name als het niet al te best loopt , prettig om te horen dat je niet de enige bent. S’avonds zitten we weer fit en uitgerust op de rivier en Ruud heeft nog steeds geen echte goede aanbeet gehad. We dobberen langs de stek waar we vorig jaar ons kampement hadden opgezet. We krijgen allebei kippenvel als we er naar kijken en een jaar teruggaan in de tijd. Aankomen in een perfecte situatie, en geen hengel aangeraakt omdat er binnen 12 uur teruggereden moest worden wegens ziekte waar een lang en venijnig staartje aan zat… Terug naar de realiteit; Ruud staat nog blanco..Ik bied aan om de volgende aanbeet op mijn hengel af te staan aan hem, maar hij reageert heel kalm met het antwoord : “mijn vis komt nog wel”. Een half uur later drijf  ik wat verder bij Ruud vandaan en ik kijk eens achterom en zie nog net zijn hengel in een vloeiende beweging kromgetrokken worden. Omdat ik in ieder geval een leuke foto wil maken, peddel ik snel zijn kant uit. Wat eerst nog mee leek te vallen, blijkt na 10 minuten drillen toch een serieuze vis te zijn.

De mac adventure blijkt een geweldige vismachine, geschikt voor de lange sessies.

Dat Ruud hier zijn PR gaat verbreken is duidelijk. Er wordt genoten van de dril en als de vis zijn meerdere erkent pak ik hem in de bek en leg snel een touw aan zodat we aan de oever rustig foto’s kunnen maken. Dat blijft toch een mooi moment , Ruud heeft er lang op moeten wachten, hier ga je jaar in -jaar uit voor, steek je tijd , geld en energie in je hobby en als het dan een keer op zijn plaats valt dan is dat echt loon naar werken, zeker in zo’n mooie omgeving als deze. Na een paar  foto’s van deze massief gebouwde meerval krijgt hij zijn vrijheid terug en zwemt na een minuutje stabiliseren rustig de diepte in.

S’avonds laat smaakt het biertje beter dan ooit en gaat iedereen moe maar voldaan slapen, we hebben nu allemaal vis gevangen dus wat er nu nog komt is allemaal bonus…

De dag daarna gaan we weer driften op een “nieuw” stuk  in de middag, en op een bekend stuk in de avond. Ruud vangt een vis van 1.20m  verder gebeurd er weinig. Tijd voor andere aanpak. Meer uren maken, dus we vertrekken een dag later van de camping , om in “het wild” aan de rivier door te vissen en een boeienmontage op te zetten. Zo kunnen we meteen de nieuwe taffi beetmelders testen. Na een kleine volksverhuizing staan de hengels s’middags perfect uit en wordt er nog wat gedrift rondom de stek. De hengels worden om 22:30 h netjes binnengehaald en om 04:30 h weer uitgevaren.

Ruud en ik besluiten s’morgensvroeg na het uitvaren van de aasvissen te gaan driften , en Rob vangt intussen tijd een vis van rond de 1.20 op de verste boei. Deze heeft moeite om de breeklijn te breken dus de dril was 50% steen, 50% vis. Jammer maar wel weer een goed teken. Ruud vangt tegelijkertijd  tijdens de drift een meerval van circa 1.30 m en Rob vangt s’middags nog een  leuke vis 140 cm tijdens een drift. Ondertussen blijft het bij mij akelig stil, er is geen aanbeet meer gekomen sinds onze nachtsessie..
We plakken er nog een nacht aan vast en vissen door, wat een 2e vis oplevert op 1 van de boeienhengels, en driftend komen er nog wel aanbeten, maar geen vis meer.

Opperste concentratie tot de laatste minuut…

Rob zijn laatste visdag is aangebroken en die vliegt voorbij Tijdens een douchebeurt merken we dat de camping  inmiddels vol aan het lopen is met vissers en om de drukte te mijden besluiten we nog wat langer door te vissen met onderwaterdobbers. Ook deze techniek is met een bellyboat goed te doen, het uitvaren is een fluitje van een cent. Ik wil graag nog een vis vangen daarom vis ik s’nachts door maar dit kost me mijn nachtrust omdat ik niet gerust ben vanwege een mogelijke controle. S’morgens besluiten we dat het tijd is om weer even bij te tanken en afstand van dit stuk rivier te nemen. Rob vertrekt s’morgens vroeg en na zijn vertrek wil ik graag noordelijk gaan rijden, om wat meer water te verkennen. Na 100 km gereden te hebben eindigen we in een stadje waar een stuw ligt. Nieuwsgierig als we zijn, gaan we toch even kijken en ik zie dat het wemelt van de kleine karpers, ideaal meerval-voer!!. Ik zeg nog tegen Ruud: hier moeten we er in!, maar Ruud twijfelt of dit wel zo verstandig is. Na enig aandringen van mijn kant zitten we 15 minuten toch achter de stuw, midden in de stad te vissen. Binnen 5 minuten vertrekt Ruud zijn dobber als een speer op 2 meter water, wat een spectaculaire dril oplevert met  toeschouwers vanaf de oever. 160 cm blijkt het resultaat te zijn en dat maakt de rit nu al de moeite waard.

Na wat foto’s vissen we snel verder want de dieptemeter laat zien dat het wemelt van de vis. Als iets te mooi is om waar te zijn, dan is dat meestal ook zo. Een paar minuten laten worden we wreed verstoord door een stem die boos en hard klinkt: PECHE INTERDIT!!! Ik wilde nog bijdehand gaan doen en om legitimatie vragen maar had al snel door dat dit een verloren strijd was, Intussen tijd kreeg ik nog een aanbeet en door het onophoudelijke geschreeuw vanaf de oever sloeg ik te gehaast aan met een te slappe lijn waardoor ik mijn kans ook nog miste. We moesten 200 m afzakken om verder te mogen vissen. Dit leverde slechts 1 flauwe aanbeet op en de vis liet zich niet meer zien. Op de terugweg nog een tweede stek aangedaan op een onbekend stuk , ook hier hadden we snel een goed gevoel. In de laatste 5 minuten voor het duister kon ik nog aanslaan op een meerval, maar deze schoot snel genoeg los, iets wat we maar zelden meemaken. Het was me niet meer gegund , lijkt wel..

Met 2 hengels vissen levert helaas niks extra’s op voor mij…

De dag daarna besluiten we terug te gaan naar de plek waar we de avond ervoor gestopt zijn, weer een fikse rit, maar we al krijgen gauw de nodige aanbeten die niet lekker overtuigend zijn. We denken al snel dat grote snoekbaarzen de boosdoeners zijn, en de beetsporen op de zeeltjes bevestigen dit. Een tiental aanbeten verder houden we het tegen de schemer voor gezien.Mooi stuk om volgend jaar met de verticaalhengel een dagje af te wisselen op de meervalvisserij.

De laatste dag is aangebroken en we moeten nog 1 goede actie doen voor ons gevoel. De ochtend begint met driften en Ruud vangt nog een mooie meerval van tegen de 1.40m deze is  puntgaaf en de vis heeft een glans alsof hij zojuist vernist is. Mooi gehaakt zoals de rest van de vissen deze trip, netjes in het scharnier, en niet 1 keer diep gehaakt.

Puntgaaf en ongeschonden weer terug...

De ochtend vliegt voorbij, de aasvissen zijn op. We zien diverse meervallen jagen in de oppervlakte , met meerdere bij elkaar, alsof ze een school vis aan het opdrijven zijn. Ruud oppert om de nacht uit te vissen en dan naar huis te gaan. Ik zeg meteen ja, want ik zie mijn kansen steeds kleiner worden en wil alles op alles zetten voor een laatste aanbeet. De rivier is na wat  regenval inmiddels zowaar aardig gaan stromen, we bouwen alles snel om naar een zwaardere montage, kopen nog wat vissen , eten nog goed en gaan net voor het donker te water.  Nog voordat we de rivier zijn overgestoken vangt Ruud al een vis van 1.30 m in de schemer, dat schept hoge verwachtingen! De lucht zit vol bewolking en het is na een uurtje echt aardedonker op het water. Mijn orientatie wordt steeds slechter, mede door de vermoeidheid, en ik kan niet meer inschatten of ik nu 5, 10, of 20 meter van de oever af vis. Rond 2:00 h kan ik mijn ogen amper open houden terwijl we midden op de rivier driften. Daarbij begint het steeds harder te regenen. Als klap op de vuurpijl wordt Ruud zijn flipper nog door een meerval aangezien als iets eetbaars. Dat is behoorlijk schrikken, maar we kunnen er ook om lachen! De dobbers blijven roerloos staan en gebeurd niets meer. We kijken mekaar aan en weten genoeg: Het is mooi geweest! De volgende dag alles laten drogen, ingepakt en weer huiswaarts gereden..

Conclusie: bellyboaten op meerval; Goed te doen, maar moet je niet onderschatten qua inspanning. We hebben kilometers gedrift om vervolgens terug te lopen met de spullen naar de auto. Door een transportsysteem onder de bellyboat te maken met wielen is dit een stuk beter te doen dan op de rug meenemen. Als je met 2 auto’s bent is helemaal makkelijk. De mac adventure is een geweldig stabiele bellyboat, met ontzettend veel ruimte, je kan zelfs een koelbox en een kooktoestel meenemen waardoor je lange sessies kan vissen. Ook de peddels zijn een uitkomst om wat meer snelheid te maken. Er zijn een paar kleine puntjes te noemen die iets beter door ontwikkeld hadden kunnen worden, maar die zijn zelf ook naar wens aan te passen. De DLX 2 heeft helaas een lekkende bladder opgelopen welke goed te repareren was, iets wat met de mac adventure tot de verleden tijd behoort. We hebben deze trip alleen maar met enkele haken gevist, dit heeft misschien vis gekost, maar is wel veiliger voor de visser. Zeker als er s’nachts doorgevist wordt. Moet er niet aan denken dat er een dreg in je bellyboat, of je been terecht komt. Misschien hebben we niet elke dag op de meest effectieve manier gevist, maar wel op de leukste manier, voor ons gevoel! Daarbij is de Saone beslist geen makkelijk water, als ik na 15 trips de balans op maak en de gemaakte onkosten afzet tegen de gevangen vissen, dan zijn ze maar duur betaald. “Eventjes snel een 2 meter vis vangen” is er niet bij. Daar staat wel tegenover: vissen in een overweldigende omgeving, waar je ogen en oren tekort komt voor wat zich langs de waterkant afspeelt. De avontuurlijk ingestelde visser kan er nog zijn hart ophalen en de drukbeviste stukken vermijden door net even verder te gaan dan de rest ..

Bonne peche et au revoir…

Dave Bullinga, Ruud Tavenier en Rob Hermans