Meerval.nl

We zitten precies op de helft van ons avontuur hetgeen bepaald geen succes lijkt te worden. De omstandigheden zijn ronduit pittig…harde wind, vallende barometerstanden, koude nachten en regen…niets blijft ons bespaart! Deze omstandigheden maken het niet alleen lastig om te kamperen maar ook de vissen houden de kaken stijf op elkaar. Van de gidsen als ook van vaste gasten begrijpen we dat ze zulk slecht weer in deze periode nog niet hebben meegemaakt in 23+ jaren… Uiteraard hebben wij het geluk net deze week te kiezen. Al zal later blijken dat het de resterende maand ook nog slecht zal zijn… We hebben vorig jaar ook moeizame vangsten mogen ervaren in Spanje doordat we in de paaitijd visten die helaas wat eerder van start ging dan onze inschatting…maar we hadden nu op betere omstandigheden gehoopt. Helaas valt dit niet te voorzien en zal je het er mee moeten doen. Maar het wordt wat ons betreft toch langzaam tijd voor een game-changer om de moed erin te houden tijdens deze trip.

Als ik vroeg in de ochtend een zooitje paaiende voorns ontdek in het riet, denk ik daarmee een mooie voorwaarde te ontdekken om onze vangkansen te vergroten. Peter wilt het liefst nogmaals een andere stek aandoen gezien ook hier weinig actie kwam in 2 nachten…ik stem hiermee in….al zie ik mooie kansen bij de rietkragen waar ik de voorns zag paaien. Na wat overleg met gidsen blijkt een volgende nachtviszone toch buiten ons bereik te liggen…..we hebben een bootje gehuurd met een 15 pk motor en gezien onze volle bepakking en de enorme wind zal dit toch een brug te ver zijn. Terwijl Peter dit overlegde op het basiskamp had ik alles inmiddels weer ingepakt hetgeen dus tevergeefs bleek….we pakten alles weer uit en bouwde we het kamp op dezelfde grond voor de 2e keer op.

Een aantal gasten van het basiskamp hadden wel goede vangsten, maar zij visten op de tussenstuw…een mooi stuk rivier tussen 2 stuwen in, maar daarmee vol gevaren door de verraderlijke stromingen. De stuwdeuren worden regelmatig en zonder enige waarschuwing opengezet en dan komt me er een bak water naar beneden vallen! Navraag op het basiskamp doet ons leren dat we voor dit gedeelte geen bootje van het kamp mogen gebruiken tenzij we een full-guiding boeken…hetgeen onze beurs helaas niet meer toelaat. 

Het grote verschil tussen daar vissen en hier op het meer is dat de vissen daar geen tijd hebben je aas uitgebreid te inspecteren in die sterke stroming. Het is alles of niets! Op het stuwmeer is nagenoeg geen stroming en dat speelt de dressuur enorm in de hand….een vis heeft hier alle tijd je aas uitgebreid te bestuderen en als je bedenkt dat hier al 30+ jaren intensief gevist wordt is het geen hogere wiskunde te verklaren waarom een grote vis hier lastig te vangen is. Dit verklaart ook de vele steigers en zakkers tijdens het cloncken…zodra je stuk lood wordt ontdekt kiest de vis weer rap het hazenpad . Nadat we het kamp weer opnieuw hebben opgebouwd bespreken we onze tactieken en we besluiten om 2 hengels tegen het riet op ondiep water aan te bieden. Precies daar waar de paaiende voorns hun lusten bedrijven. Alle hengels worden middels de breeklijnmontage op de oevers en aan onze boeien bevestigd…mede omdat de owd nog geen vis opleverde maar wel enorme pruiken. Als we onze lijnen uitvaren begint het al te schemeren. Terwijl we hiermee bezig zijn wordt de eerste aasvis al gegrepen, welke helaas wordt gelost! Zodra deze weer herplaats wordt herhaalt zich dit geintje nog voor ik de boot weer heb aangemeerd…weer mis!

We gebruiken de combi rig die we ook voor karpers inzetten…op de bovenste (enkele) haak zetten we 1 voorn gehaakt aan de neus en 2 voorns op de dreg, gehaakt aan de staart/rug in tegenovergestelde richting zodat de rig niet in de war wordt gezwommen. De bovenste vis zwemt naar boven terwijl de onderste 2 in tegenovergestelde richting naar onderen duiken. 1 hengel ligt dieper met een spiegelkarper aan een 2m lange mono onderlijn zodat de vis ver het lood blijft gezien de eerdergenoemde dressuur. De 2 snelle aanbeten geven de burger in ieder geval weer wat broodnodige moed en als alle lijnen op scherp staan duurt het niet lang voordat de beetmelder het uitschreeuwt en Peter (na ruim 4 dagen) eindelijk aan de bak mag. Een leuke meerval van 110 cm geeft acte de preseance en Peter mag breed lachend op de gevoelige plaat. We hopen op een slapeloze nacht maar op een paar kortstondig rammelden beetmelders na blijft het (anders dan wij vermoedde) angstvallig stil. Een inspectieronde in de vroege ochtend laat zien dat vele haken zijn leeggeroofd hetgeen de rammelende beetmelders verklaart. Ik vermoed dat ook de snoekbaarzen jacht maken op de voorns en mede de mogelijke boosdoeners zijn.

Kort nadat ik mijn aas heb ververst merk ik dat de activiteit in het riet weer toeneemt en niet veel later sta ik weer een meerval binnen te draaien welke 94 cm meet. In principe ben ik blij met iedere vis maar ik betrap mezelf toch op de gedachte dat ik ze zelfs op de Maas groter vang… De vis mag dan ook weer snel zonder foto zwemmen…we spraken af alleen vissen van minimaal een meter te fotograferen en de kleine rakkers liever direct hun vrijheid terug te geven. 

Gezien we momenteel 3 voorns per hengel verbruiken gaat Peter nog ff terug naar de haven om de voorraad weer aan te vullen met fitte voorns. Ik vang in de tussentijd nog een meerval van 60+ cm en mis nog een 5 tal beten. Ik varieer met weinig en veel spanning op de hengel maar ik kan geen verschil maken in vangsten en missers. Het grosso modo van aanbeten blijft dus helaas onbeantwoord. Ik concludeer dat dit met het formaat van de meervallen te maken heeft en het vermoeden dat ook de snoekbaars een makkelijk hapje ziet in ons aas. Gevolg is in ieder geval dat de aasvis er snel doorheen vliegt (al zijn we maar wat blij met al deze actie) en ik ben dan ook erg verheugd als Peter terugkomt met een flink net vol verse aasvis.

We besluiten de tactiek voor vanavond nog iets te wijzigen: We leggen 3 hengels tegen de actieve rietkragen aan met voorns als aas en 1 hengel aan de ingang van de kom waar we vissen met een karper op half water. We hopen dat de kleine meerval uiteindelijk gevolgd zal worden door grotere exemplaren die ook wel trek hebben in wat onoplettende voorns. Het duurt niet lang of Peter mag weer aan de bak en een kleine 60+ cm meerval mag even het droge op. In de tussentijd is de wind weer enorm toegenomen en het waait zo hard als het deze week nog niet gedaan heeft…het begint echt enorm te spoken en stormen! Ik krijg in de tussentijd een enorme inzinking en het kost me echt moeite mijn ogen open te houden. Alle dagen buffelen en pezen beginnen me nu even ongenadig hard te nekken. Ik wordt niet echt vrolijk van de gedachte in deze omstandigheden nog een keer uit te moeten varen en het voelt zelfs door de enorme vermoeidheid onverantwoord. Peter is het daar mee eens en we besluiten dan ook dat het niet verstandig is een dergelijk risico te nemen en laten het voor deze nacht bij de 3 nog uitstaande hengels.

Als ik in de ochtend wakker wordt blijkt Peter bijna niet geslapen te hebben en zijn gezondheid speelt hem parten (hartpatient). Ook schijnt het nog harder te zijn gaan stormen vannacht, maar door mijn enorme vermoeidheid gisteravond heb ik daar weinig van meegekregen. Na het ontbijt besluiten we in overleg  beter naast het kamp te gaan vissen de laatste 2 nachten. Bovendien is er vanavond een BBQ op het kamp georganiseerd en Peter heeft echt zin in een stevig stuk vlees….ik als vegetariër natuurlijk iets minder. Ook hier weer alom verbazing en hilariteit dat een vegetariër hier met levend aas komt vissen….ik lach en roep leve de hypocrisis!

Voordat we opruimen en verhuizen besluit ik nog 1 hengel tegen een andere rietkraag af te spannen omdat ik ook daar veel actie zie…dit wordt al snel weer beloont met wederom een leuk meervalletje van net geen meter. Als we later die ochtend bij het kamp arriveren besluiten we eerst eens een kijkje te gaan nemen op de tussenstuw zodat we een inschatting kunnen maken of we bij een volgend bezoek dit stuk ook nog op eigen gelegenheid kunnen bevissen. We ontdekken een vervallen trailerhelling en zien een paar mooie potentiële stekken waarvoor een bootje wel noodzakelijk blijkt. Pittig maar met de juiste voorbereiding goed te doen luidt de conclusie, maar niet voor deze reis….. We besluiten nog even het stadje Flix in te rijden om ergens wat te gaan eten…na dagen koken en eten op de grond of je stretcher…voelen de harde houten stoeltjes heel luxe aan en we genieten volop van een maaltje met geroosterde sardines. Eenmaal terug op het kamp geeft Peter aan er helemaal klaar mee te zijn en gooit de handdoek in de ring….hij gaat lekker genieten van de BBQ en stopt met vissen….dit kan ik goed begrijpen na zo’n taaie en lange sessie…maar ik besluit voor mezelf alles eruit te halen wat er in zit!

Tegenover het kamp liggen ook een paar rietkragen en wat verzonken bomen…ik vaar weer 3 lijnen met voorn uit en eentje wat dieper met karper welke ik afspan op een boei. Kort voor het opbouwen van mijn tent heb ik het nog gepresteerd mijn leefnet met aasvis af te laten zinken….na wat geklooi met een lood en een dreg vis ik het net uiteindelijk weer op. Er zitten nog maar een paar voorns in en slechts 1 karper…de rest heeft haar weg naar de vrijheid gevonden. Ik besluit de kans op missers te verkleinen door maar 1 voorn op de enkele haak te zetten en een dreg licht aangeprikt eronder te hangen alsof het een plug is, mede door de weinige aasvis die nog over is na mijn suffe actie kom ik tot deze vinding. Al snel vang ik een kleine meerval van 90+ en een snoekbaars en het lukt me ondanks de duisternis en enorme wind nog wat voorns te tikken.

Als ik wat heb gegeten komt mijn schoonbroer weer terug. Hij heeft een leuke avond gehad en mooie gesprekken met de gidsen gevoerd welke erg onder de indruk waren van onze vastberadenheid als ook onze visie op vissen. Het gegeven dat we het vissen ondanks de slechte vangsten als positief ervoeren sprak hun enorm aan. De gemiddelde visser die daar gegidst wordt heeft de verwachting een 2m+ vis te vangen en is ook echt boos/teleurgesteld als dat niet lukt…daar hebben wij daar gelukkig geen last van….al zijn we er ook zeker niet vies van!! De heren waren daarnaast erg verbaast over onze goede Duitse uitspraak en taalkennis…we hebben hun uitgelegd dat je als Zuid Limburgers op 20 min rijden 3 verschillende taalgebieden bestrijkt. Waar wij wonen ligt de Duitse grens zelfs op 10 minuten afstand en de dialecten staan hier ook nog eens stijf van het Duits.

Als we iets later op 1 oor gaan begint mijn beetmelder weer deftig te piepen en ik mag weer aan de bak. Een gil op Peter maakt hem weer wakker maar voordat hij opgestaan is ben ik al van de hoge oever in de boot gesprongen en als een volleerd koorddanser dirigeer ik de vis erin en klim met alles weer de kant op. Peter verbaast zich weer over de capriolen die zijn schoonbroer uithaalt om met succes een vis te landen…en dat allemaal in je eentje!....ongelofelijk! De vis tikt de 124 cm weer aan maar door het vele verhuizen vindt ik de camera niet en laat hem weer zwemmen zonder foto.

Later die nacht gaat het alarm van de hengel met karper af…de hengel buigt rustig door en ook weer terug om vervolgens stil te blijven. Ik vermoed een beet door een wijze vis die het grapje al kent en dus voortijdig weer los liet….in de afbuigende fase kun je dan wel een snelle aanslag wagen maar voordat ik ter plekke was ging de hengel alweer retour en kon ik beter wachten op het gebruikelijke doorbijten…..maar helaas! In de vroege ochtend vang ik nog een meervalletje en een stevige snoekbaars..in totaal had ik 8 aanbeten waarvan uiteindelijk 4 vis opleverden, de “plugconstructie” bleek dus beter te werken gezien de hogere vangstmarge.

We zouden komende nacht nog vissen en morgenvroeg vertrekken maar Peter is er echt klaar mee en wilt vanavond al vertrekken. Ik besluit er mee in te stemmen al zou ik zelf liever nog doorvissen en bovendien wat nachtrust pakken voor vertrek i.p.v de nacht door te rijden. Je bent natuurlijk met zijn 2en op pad en ik weet dat ik er nooit genoeg van krijgen…ik ben wat dat betreft onverzadigbaar….maar het heeft voor mij geen meerwaarde te blijven als je vismaat geen zin meer heeft.

We krijgen zelfs nog aangeboden om nog 4 dagen gratis door te vissen maar helaas roept de plicht ons weer en Peter heeft duidelijk zijn taks bereikt. Dus we bedanken vriendelijk voor het genereuze aanbod maar beloven zeker nog eens terug te komen! Concluderend kan ik vaststellen dat we een prachtige week hebben beleeft in een prachtig gebied. Ook de goede band met mijn schoonbroer wordt nogmaals onderstreept…ik vermoed dat maar weinig mensen zo lang met elkaar kunnen zijn in deze taaie omstandigheden zonder enige noemenswaardige spanningen…zeker als je bedenkt dat we beide echte alfa mannetjes zijn! Een volgende keer zullen we ons echter niet meer beperken tot het stuwmeer.

Al geloof ik nog steeds dat ook hier mooie resultaten haalbaar zijn, al zal het dan aankomen op het nog meer verfijnen van je presentatie gezien de dressuur. Helaas was dat op dit moment niet voor ons weggelegd doordat de omstandigheden zo verre van ideaal waren. Mijn persoonlijke doel is in ieder geval ruimschoots behaald, namelijk het in de praktijk leren vissen met het boeisysteem. Dat hebben we in vele aspecten en omstandigheden kunnen uitproberen en beproeven. Door de moeizame vangsten ga je natuurlijk wel geregeld aan jezelf twijfelen…..maar in de gesprekken die Peter de laatste avond had met het gidsenteam (en Martin in het bijzonder) werd door hun bevestigd dat wij de juiste aanpak hadden gekozen en we daarmee de enige waren die deze week deze resultaten op het stuwmeer behaalde qua aantallen.

De visserij in dit gebied bevalt mij persoonlijk sowieso stukken beter als bijvoorbeeld het vissen bij Caspe of Chiprana waar je op geijkte stekken bijna over de enorme hoeveelheid gedumpte pellets naar de overkant kunt lopen. Daar is het weliswaar stukken eenvoudiger gebleken grote aantallen en formaten vis te vangen, maar daarmee ook meteen stukken minder uitdagend (maar ieder zijn ding!).

Voor iemand die eens naar Spanje wil gaan om een grote meerval te vangen….the place to be…..maar voor een verwoed visser die van uitdaging en een natuurgetrouwe benadering houd totaal niet. Daarvoor is dit gebied veel geschikter en uitdagender gebleken. Bovendien is de natuur er ook vele malen mooier en dat is voor mij net zo belangrijk als het vissen zelf! Met een voldaan gevoel, maar vooral weer een stuk wijzer keren wij huiswaarts. Nu maar eens bezien of we binnenkort in de Benelux weer nieuwe succesjes kunnen gaan boeken….het voorjaar lonkt!

Rogier & Peter