De aanhouder wint
Zaterdag 17/01/2009. Na het lange wachten van dagen van sneeuw en vorst begon het toch weer te
kriebelen. Maar de stekkeuze is beperkt, omdat er nog veel wateren
dichtliggen.
Wij zijn snoek/snoekbaars vissers, die het C&R (Catch and Release) hoog in het vaandel dragen.
De keuze werd gemaakt om op een rivier te vissen, waar grote plassen mee in
verbinding staan.
Tot onze grote verbazing lagen deze putten nog dicht, zodat we een ander
strategisch plan moesten bedenken.
De keuze viel op de diepste stekken van de rivier, en deze uit te
verticalen!
Het lukte niet echt die dag.... Nog Tom (vismaat), nog ik kregen een
aanbeet.
We probeerden het maar eens met diepduikende pluggen, traag trollend langs
het talud......Ook dit was niet de juiste tactiek.
Ik stelde voor om dan maar terug te verticalen, en de diepere stukken
werden terug opgezocht.
Ik zie opeens een enorme banaan op de visvinder!!
Ik tik mijn shad heel licht van de grond, voel weerstand, en ik zet de haak!
Shit, een tak die vol met visdraad hangt komt tollend naar boven!
Al lachend zeg ik dat ik tenminste actie heb gehad.....
Ik trek de boot terug naar het diepste deel van het water, en ik zie terug
die banaan.
Mijn shadje huppelt terug over de bodem, en dan.....KNAL!!!
Een enorme dreun op mijn verticaal montage.
Ik vis met een 24 grammer, gevlochten 0,10mm en een haak nr. 4 op een 18 gr.
loodkop.
Ik veer recht, en Tom zegt gelijk; "Da's nen dikke snoek man!"
De vis gaat zo een meter of vijf van de boot weg, en ik zet wat meer druk
( voor wat het waard was met dit licht spul).
Mijn hengel krom tot in het handvat!
De vis beseft volgens mij dan pas dat hij vasthangt, en trekt een spurt van
ongeveer 50 meter recht de vaargeul in!
Daar stopt hij even, om dan terug te vertrekken.....
Ik zie de backing op mijn spoel komen, en weet dat er bijna 100 meter van de
spoel getold is.
Ik zeg tegen Tom; "Maak dat je aan de motor zit, en vaar erachter!".
Nooit werd er zo snel van plaats veranderd!
De adrenaline stroomt zowel bij mij als bij Tom door onze aderen!
Tom volgt perfect mijn instructies op, en de vis zit terug in de buurt van
de boot!
Na een twintig tal minuten trekken, geef ik de hengel door aan Tom.
"En als ik hem verspeel?", is zijn vraag......
"Kom man, drillen , want ik krijg kramp" , zeg ik...
Nadat hij ook weer een 15-tal minuten gedrild heeft, geeft hij het
Berkley-stokje terug aan mij...
Ondertussen zitten we volgens de GPS al 300 meter verder.
Ik voel na een minuut of 10 dat ik de vis van de grond krijg, en opeens zie
ik bellen bovenkomen.
Blijkt dat dit een goed teken is......( ledigen van de blaas).
Ik zie een grote schim vanonder de boot komen, en we kunnen de vis landen.
Kreten, waarvan menig gevogelte in paniek hun takken verlieten, schalden
over het water.
Nu wil het natuurlijk lukken dat ik mijn fototoestel (met stabilisator)
thuis heb laten liggen.
Tom heeft nog een ouder model, en de meeste foto's zijn onscherp!!
Spijtig.....
Maar een mooie meerval, van 147 cm pakken ze mij toch niet meer af!
Ik zit nog steeds op een wolk, en kan niet geloven dat we met dat materiaal
deze vis mochten landen.
Zo zie je.....de aanhouder wint.
Ben Breesch.