Meerval.nl

Na een periode van betrekkelijke rust in de zin van het echte vissen. Hadden we in december al de datum geprikt voor deze sessie, 20 mei tot en met 27 mei. De sessie in het voorjaar naar het buitenland gaan de meiden Marlies en Marijke voor het 2e jaar op rij mee, om even een kleurtje op te doen. Moet wel het weer meezitten. Wederom zat het dit jaar dus erg mee. Maar daar later meer over.

Na een lange dag van de laatste voorbereidingen zijn we woensdag rond middernacht vertrokken richting de o zo onvoorspelbare Saône. Na een reis van een kleine negenhalf uur met de trailer achter de auto komen we aan op onze camping waar we welgeteld voor de tiende keer zijn.

Een jubileumaantal met onder andere diverse karper en meervalsessies. Na eerst een bak koffie en een Frans ontbijtje genuttigd te hebben, worden onze familie tenten en karpertent voor onze visspullen geïnstalleerd voor de komende week, wederom een fantastische plek direct aan het water en naast de trailerhelling. 

Hier leer je om te gaan, met het Zwitsersleven-gevoel al is het in Frankrijk. Zo idyllisch als de Saone `s ochtends ontwaakt en `s avonds in slaap tuimelt. In het dorp aangekomen komen we tot onzer stomme verbazing dat de fransen ook Hemelvaartsdag hebben. Dus de vergunningen konden we vandaag nog niet kopen, dan maar een dagje illegaal vissen. Terug gekomen op de camping gelijk maar de getrailerd en aan onze privé-steiger afgemeerd.

Nu we alle hengels en spullen voor de boot in gereedheid hadden gebracht en de eerste regenbui inmiddels was gevallen, zouden we eerst maar eens met onze nieuwe kwakhoutje uit Hongarije gaan clonken. De handhengel is voorzien van een octopus met een dreg vol wormen en de bijhengel werd voorzien van een gretige paling. Bij de eerste hotspot waar we voorgaand jaar veel activiteit bespeurden op de dieptemeter bleef het nu naar een half uur clonken geheel blanco op het scherm op ons aas na. Op naar de volgende hotspot, na 3 a 4 clonken komt de eerste stijger op het scherm van de dieptemeter en vertrekt eigenlijk weer net zo snel als dat hij kwam. Een kwartier verder volgt er een heftige aanbeet op de bijhengel met het gretige palinkje, de hengel klapt met een heftige dreun op de spiegel van de boot. Snel wordt de vis gehaakt en een korte dril laat de eerste meerval van deze sessie zien. Vakkundig wordt de meerval in de boot geholpen. Een meerval van 1,16m is een feit en de sessie is min of meer geslaagd na nog geen anderhalve uur op het water te zijn.

Deze middag krijgen we nog diverse aanbeten op de bijhengel, zonder nog een vis te haken. Om zes uur verlaten we het water voor een maaltijd die al op ons staat te wachten. Zo hoort het ook! Grapje meiden.
Na het eten nog een uurtje of twee gevist zonder resultaat, besluiten we onze nachtrust van de vorige nacht in te halen.

De weersverwachting voor de komende dagen zag er zonnig uit. Voor de meiden was dit dus ideaal, dus de wedstrijd wie het gekleurdst terug komt in Nederland kon beginnen. Bij het schrijven van de belevenissen van deze sessie is het nog steeds onduidelijk wie er gewonnen heeft.

`s Ochtends eerst bij de plaatselijke hengelsportzaak de benodigde vergunningen en bij de Gamme Vert een 25 kg baal maïs gehaald. We wilden onze karper en feederlijnen ook nog even nat maken. Dus een relevante voerstek is op de Saône met de stroming en de scheepvaart is geen overbodige luxe, zoals tijdens eerdere sessies wel was gebleken.
We wilden tevens nog wat aasvissen en eventueel een gespierde schub aan de haak slaan.
We hebben ze hier tot dik in de dertig pond gevangen. Terwijl er schubs en spiegels zwemmen tot in de zestig pond.

Nu weer even terug bij de orde van de dag.
Om een uurtje of elf zaten we al weer 12 km stroomopwaarts. Na een paar uur clonken en evenzoveel aanbeten “kopbijters” besluiten we de verkoeling op de camping op te zoeken. Overdag zo`n 33 graden Celsius. `s Avonds vissen we nog een uurtje of vier driftend langs een tweetal eilandjes en paar lelievelden om zo wat meerdere dieptes te bevissen.

Maar zonder ook maar een teken van een aanbeet verlaten we eigenlijk gedesillusioneerd het water. Onder het genot van een biertje laten we de afgelopen dagen nog eens de revue passeren. De vraagtekens meenemend in onze slaap.

Zaterdag ochtend worden we rond zevenen gewekt door het al brandende zonnetje. Een ontbijtje genuttigd en met de auto even langs wat boeienvissers gereden. We hadden vanuit de boot een Hollandse auto gespot. Er bleken 2 Zeewoldenaren te bivakkeren die tot dan toe een meerval en twee karpers hadden gevangen. Na een voorstel rondje kwamen de echte vissersverhalen los. De polderboys waren Jack en Richmond waarvan laatst genoemde een echte crack bleek te zijn en ook een aandeel in het boek “Meervalkoorts” van LvdG bleek te hebben. Dus dan is het gewoon gaaf om verhalen te horen van iemand die al 13 jaar meervallen belaagd. Na een leuke kennismaking besluiten we om een uurtje of een het water op te gaan.

Sinds een aantal maanden hebben we een 25 pk Yamaha en die brengt je echt in no-time naar de wat verder gelegen stekken ook tegen de stroom in. Bijna een must voor op de rivier. Dat geld eigenlijk ook voor de boot die we hebben. Een polyester platbodem van California skiff die lekker snel over het water planeert, ruimtelijk is en zeer stabiel is.

Onze dieptemeter geeft vandaag een temperatuur aan van 23,8 graden en bij aankomst was dat 22,4 graden. Na een visloze middag besluiten we de avond vanaf de camping met onderwaterdobbers en de karperhengels te vissen. Rond middernacht halen we zonder een teken van leven, onze hengels weer gedesillusioneerd binnen. Weer een visloze dag.

Terwijl dit een stek is waar we normaliter altijd wel een karpertje konden vangen.

De volgende ochtend wederom een brandend zonnetje wat ons rond zevenen wekt.

Snel ontbeten en toen Jack en Richmond een ontbijtje bezorgd. Ze hadden vannacht 2 karpers hoog in 20 pond gevangen en een dikke meerval verspeeld. Dit alles tussen middernacht en zes uur `s ochtends. Dit geeft stof tot nadenken. `s Middags een paar uur op het water geweest en diverse kantlocaties bekeken en tussendoor nog wat geclonkt zonder resultaat. Vanaf aankomst op de camping hebben we de onderwaterdobbers en de karperhengels op de aangelegde voerstek weer uitgevaren. Rond middernacht besluiten we de overige campinggasten de nacht te terroriseren met aanbeten en krijsende optonics.

Helaas bleek ervan die gedachte helemaal niets waargemaakt te zijn, de swingers hingen nog keurig onder onze hengels. Dus nu zelfs `s nachts niet eens een karpertje of de allerkleinste meerval van de Saône kunnen vangen. Wat word je daar radeloos van dat blanken. De zon doet zijn uiterste best om ons dwars te zitten, rond tien uur slaat de kwikmeter al boven de 30 graden uit en de watertemperatuur zit nu op 24 graden.

Ook is het vandaag windstil wat we de afgelopen dagen ook nog niet hadden gehad.

We besluiten aan de kant te blijven om zo een kreeftenhuidje te vermijden. Dus de karperhengels en onderwaterdobbers werden weer vanaf onze tenten uitgevaren naar de voerstekken en de 2 iets dieper gelegen geulen. De meiden vonden dit allang oké, zagen ze ons ook eens. Dus dat werd spelletjes middag met zijn vieren. Na een paar spellen verder hebben we de feederhengel er ook maar eens bijgepakt. Ook dit werd geen daverend succes. De karper- en meervalhengels hebben we de hele nacht laten staan.

Onze laatste dag is aangebroken en worden rond half zes gewekt door de wekker. De uitstaande hengels worden chagrijnig binnen gedraaid. En stappen nog slaapdronken in de boot voor een vroege sessie op onze laatste dag. Met weinig vertrouwen driften we om even voor zessen langs het eerste van de twee eilandjes om zo een vroege meerval te kunnen haken. We taaien om tien uur af voor een heerlijke bak koffie door de dames gezet. Om elf uur zijn we weer op het water voor een diep gat dat we `s ochtends ontdekten iets voorbij een van de eilanden. Het was een gat 400m bij 60m wat we perfect op de wind konden driften. De gemiddelde diepte was zo`n 10 meter met uitschieters naar 13 meter. Zal deze nieuwe plek dan misschien eindelijk vis op leveren. De handhengel met octopus en wormen en de twee bijhengels met paling liggen snel te water. Het kwakhout slaat een keer vier door het water en zien gelijk een stijger, gelijk gevolgd door een beuk op de bijhengel. Voor dat we de hengel beet hebben is de actie verdwenen, zal wel weer een kopbijter zijn. Het weer is overigens helemaal omgeslagen en er komen donkere wolken aan en in de verte hoor je het donderen. Zal dan nu de ommekeer aangebroken zijn?

Na een minuut of vijf dient zich weer een stijger op het scherm aan, deze meerval tergt ons letterlijk tot op het bot, hij zwom ruim 200m mee en of de octopus nu lieten vieren of lieten stijgen hij bleef er continue een meter onder hangen totdat hij opeens een aanval deed. Terwijl we net het gat uit waaide hadden we dit niet meer verwacht. Na een leuke dril vingen we dan uiteindelijk onze tweede meer val 1,10m.

We hebben nu allebei onze vis gevangen na 4 visloze dagen. We verlaten deze stek en proberen het verderop nog even. Binnen 5 min hebben we hier weer een aanbeet en is direct hangen. Na een korte dril ligt onze derde meerval 1,01m in de boot.

Tjonge, jonge zullen ze dan eindelijk los zijn. Na een uur hebben we nog een vijftal voorzichtige aanbeten gehad zonder succes. Dan ineens hebben we weer meerval aan de ander kant van de lijn en na een leuke dril vangen we onze vierde meerval 1,33m. Binnen het uur verzilveren we nog 2 meervallen met een lengte van 86cm en 76cm.

Dus hebben we ieder 3 vissen gevangen tijdens deze sessie, we doen altijd hengel om hengel met zijn tweeen.Dit om teleurstellingen te voorkomen. De weersomslag vanochtend heeft de meerval vandaag echt op pad gejaagd. Overal waar we clonkten kregen we aanbeten al waren ze soms super voorzichtig en waren al je wormen van de dreg afgeplukt. Zo frustrerend kunnen de aanbeten soms zijn.
Helaas kunnen we `s avonds niet meer vissen, door de terugreis de volgende ochtend en het inpakken van de boot die avond.

De weer goden hadden een groot aandeel, evenals de watertemperatuur in het verloop van deze sessie. Ook het beheersen van diverse technieken om een meerval te belagen is van groot belang om succesvol te zijn.

We willen Jack en Richmond bedanken voor de gezellige kennismaking en de diverse versnaperingen tijdens de ontmoetingen.
De grootste bedankjes gaan uit naar onze meiden Marlies en Marijke, die het zwaar te verduren hebben gehad tijdens onze visloze dagen. Dit hoorde we na afloop pas. Hahaha.

Een vriendelijke visgroet,

Gertjan Knaap
Roy Noom